Ο βλαισός μέγας δάκτυλος (Hallux Valgus) είναι μια συχνή πάθηση κατά την οποία το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού εμφανίζει παραμόρφωση προς την εξωτερική επιφάνεια του ποδιού (δηλαδή προς το μικρό δάκτυλο) και διόγκωση στη βάση του ενώ συχνά συνοδεύεται και από διαταραχές των υπόλοιπων δακτύλων.
Η παραμόρφωση των δακτύλων μπορεί να έχει την μορφή συνήθως ή της γαμψοδακτυλίας ή της εφίππευσης του ενός δαχτύλου με το άλλο.
Για την εμφάνιση της πάθησης σημαντικό ρόλο παίζουν κληρονομικοί παράγοντες και ρευματολογικές παθήσεις. Είναι πιο συχνή στις γυναίκες μιας και η χρήση ψηλοτάκουνων υποδημάτων επιδεινώνει την κατάσταση.
Η αντιμετώπιση στα αρχικά στάδια είναι μη χειρουργική και συνήθως προτείνονται φαρδύτερα παπούτσια, πάτοι και άλλα ορθοπαιδικά βοηθήματα.
Η χειρουργική αντιμετώπιση προτείνεται είτε για αισθητικούς λόγους είτε γιατί πολλές φορές η πάθηση επιδεινώνεται τόσο ώστε να προκαλεί μεγάλη παραμόρφωση στα δάκτυλα, οίδημα, ερυθρότητα, πόνο και κάλους σε σημείο που η χρήση των υποδημάτων να καθίσταται δύσκολη.
Στην περίπτωση αυτή η συμβουλή ενός εξειδικευμένου ορθοπαιδικού καθίσταται απαραίτητη μιας και υπάρχουν μια πληθώρα χειρουργικών τεχνικών ανάμεσα στις οποίες καλείται ο ορθοπαιδικός να επιλέξει την πιο κατάλληλη για την κάθε περίπτωση.
Για την σωστή εκτίμηση της ορθής χειρουργικής τεχνικής λαμβάνεται υπ’ όψιν η ηλικία και ο βαθμός παραμόρφωσης του μεγάλου δαχτύλου. Η παραμόρφωση του μεγάλου δαχτύλου εκτιμάται με τη βοήθεια ακτινογραφίας και ειδικών μετρήσεων.
Για την ριζική διόρθωση της πάθησης, τις περισσότερες φορές γίνονται διορθωτικές οστεοτομίες στο πρώτο μετατάρσιο που συγκρατούνται με τη χρήση βιδών τιτανίου, οι οποίες συνήθως δεν αφαιρούνται ποτέ. Συμπληρωματικά γίνεται αφαίρεση της εξόστωσης (κότσι), καθώς και διόρθωση των μαλακών μορίων, όπως του θύλακα της άρθρωσης, που συνήθως είναι διογκωμένος και φλεγμαίνει.
Ταυτόχρονα γίνεται διόρθωση της παραμόρφωσης των δακτύλων (συνηθέστερα του δεύτερου) με διάφορες τεχνικές ανάλογα με το είδος και το βαθμό παραμόρφωσης
Μετεγχειρητικά ο ασθενής χρησιμοποιεί ένα ειδικό υπόδημα, το οποίο φορτίζει στην φτέρνα και όχι μπροστά στο σημείο της επέμβασης για τέσσερις έως έξι εβδομάδες.
Είναι πολύ σημαντική η επιλογή της πιο κατάλληλης μεθόδου έτσι ώστε να μην υποτροπιάσει η πάθηση. Η επιτυχία της επέμβασης είναι μεγάλη ειδικά όταν γίνεται ριζική αντιμετώπισή της και όχι απλώς μία απλή αφαίρεση της διόγκωσης (εξόστωσης) του δακτύλου.
